Rapporten

Opbrengsten van het politieonderwijs voor de beroepspraktijk.

In 2002 is het nieuwe politieonderwijs ingevoerd. In 2007 is vanuit het ministerie een verzoek gekomen om een onderzoek te starten om het effect te meten van dit nieuwe onderwijs.

In samenwerking met de Politieacademie en een aantal politiekorpsen heeft de Politieonderwijsraad dit project opgepakt. Er is een onderzoek gestart dat zich richtte op ontwikkeling en toepassing van een geschikt methodiek, de opzet is zowel kwalitatief als kwantitatief door middel van vragenlijsten en interviews.

Het eindrapport is eind 2011 aangeboden aan de minister van Veiligheid en Justitie. In het rapport staat een samenvatting van de werkwijze, de resultaten en de voornaamste conclusies.

De projectwerkzaamheden zijn uitgevoerd met de ondersteuning van twee onderzoeksbureaus; te weten KBA uit Nijmegen en IVA uit Tilburg.

De beleidsreactie van de minister vindt u ook op deze pagina.

In 2011 heeft de Politieonderwijsraad de minister van Veiligheid en Justitie geadviseerd over de maatregel om aspiranten geen salaris meer te bieden maar een bijdrage in de kosten van levensonderhoud.

Het Pamflet gaat over variatie in de bestaande politieopleidingen, te weten:

• De variatie in tempo,
• De combinatie met regulier onderwijs,
• De modulering (onderdelen van opleidingen),
• Het waar leren (thuis of op het werk), en
• De mate waarin geleerd kan of moet worden.

Deze variatie sluit aan op de behoefte van de politieorganisatie en de individuele politiemensen. Het rapport kan helpen bij het bedenken voor veranderingen en nieuwe kansen.

Het Bronnenboek sluit aan bij het Pamflet en biedt een verdieping die gericht is op mogelijkheden van variatie in het duale politieonderwijs.

Het onderwerp bouwt verder op het eerdere advies Perspectieven op het politieonderwijs.

De beleidsreactie van de minister vindt u ook op deze pagina.

Om te leren van andere vergelijkbare organisaties is een vergelijking gemaakt tussen de sectoren politie en zorg. Gekozen is om deze vergelijking te maken vanwege het maatschappelijk belang, het afbreukrisico, contact met publiek, bevoegdheden, eigen opleidingen, omgaan met vertrouwelijke informatie, en dergelijke.

Zo’n vergelijking is leerzaam voor de professionele ontwikkeling van mensen en organisaties.

In de Leerpuntennotitie worden de belangrijkste overeenkomsten en verschillen benoemd.
In het Bronnenboek wordt dieper ingegaan op de achtergronden.

Beide documenten zijn medio 2012 aangeboden aan de minister van Veiligheid en Justitie.

De beleidsreactie van de minister vindt u ook op deze pagina.